Çok uzun zaman önce, kısa saçlı, bıyıkları burma, gövdesi kalın bir adam, kendi görünümden daha ince, saçı ve bıyıkları olmayan bir adamın yanına oturmuÅŸ. Ä°ki adam yan yana suspare oturdukları yerden ne birbirlerine bakmışlar, ne de varlıklarından haberdar olduklarını gösteren bir harekette bulunmuÅŸlar. Ä°kisi de yalnızca karşıya bakıyormuÅŸ. Sanki karşıda oyununu sergileyen tiyatro oyuncularını gözler gibi, sanki karşılarında çok sevdiklerini görmüş gibi, sanki karşılarında milyonlar dururmuÅŸ gibi… Baktıkça zaman geçer gibi, bakıpta ne gördüklerini tahmin bile edemeyen ben gibi, önlerindeki geleceÄŸe, ufka bakıyorlarmış. Sonunda gövdesi kalın adam, sanki o gövdeden çıkamaz gibi ince bir ses tonuyla, “Gelecekte başıma ne gelir, bilmiyorum. Ama benden sonra bu Dünya’da yaÅŸayacak olanlar ne kadar ÅŸanslı olacak ki?“. Bu soru sonrası diÄŸer adam, belli bir süre yine aynı pozisyonda karşısındaki hayallere baksa da, sonradan o gövdeden çıkamayacak bir kalın ses tonuyla soruya cevap verir.
