Uzun süren konuşmadan sonra, içimde bir şeyler
bir yerlere doÄŸru hareket etmek için izin istiyordu… Kanımdaki genç deliler,
kanımı çoÅŸturdukca anladım ki, saÄŸlıklı düşünülmüyordu bu kapkaranlık Dünya‘da… Hemen camı açıp en yakında ki balkona doÄŸru baktım… ÇocukluÄŸumdan beri bu balkonu ve misafir ettiÄŸi konukları hep neÅŸeli ve dolu bulurdum… Bende bu neÅŸenin getirisindeki gülücüklerden mutlu olup en kötü zamanımda dahi bir insan gülmesine kendimi mutlu edebiliyordum… Ama Dünya öyle bir dönmüştü demek ki, yer öyle bir sallanmıştı ki, bugün o balkonda hiç bir yaÅŸam belirtisi yoktu… Daha doÄŸrusu üzerinde yaÅŸadığımız ÅŸu Dünya‘da saÄŸlıklı bir yaÅŸam belirtisi artık kalmışmıydı?.. Bugün bu balkon ve içimdeki ÅŸu koca sıkıntı yüzünden Dünya dönmüyor bile olabilirdi… Öncesinde fazlaca dönmüş Dünyamız biraz dinlenmekte bile olabilirdi… Olabilirdi, olabilirdi… Nerden biliyorduk ki Dünya‘nın döndüğünü, kendi gözleri dışındaki nesneler tarafından algılanan ÅŸeylere bile inanmazken insanlar, sözler durumları kiÅŸileri ve duyguları bile deÄŸiÅŸtirmeyecek kadar kısır olduysa bu zamanda, nasıl inanabilirdik ki?.. Nasıl inanabilirlerdi?..

Durdum… Aklıma, baÅŸkalarına deÄŸer veremeyen yalnızca kendisi için yaÅŸamak zorunda olan sokak çocukları geldi, aklıma bir insan ömrü aslında çokca kısayken kendi içindeki çalkantılardan ötürü hayatını yaÅŸamayan “O Kadın” geldi, sabahın en kör saatlerinde terlercesine ve kimsenin umurunda olmadığı fırıncı dostlar geldi-kimi günler geceleri onları sadece ben hatırlar,sıcak ekmeÄŸe bulanık bir hatır sormak için bile uzunca yollar kat ettiÄŸim bile olmuÅŸtur-,  kar olsun tatil olsun baÅŸka da biÅŸey olmasın adına tatil diyelim kıs kıs istediÄŸimiz herÅŸeye gülüp ÅŸamar oÄŸlanı olana kadar sokaktakilere laf atalım diyen genç serseriler geldi, yanıbaşımdaki ayla hanım,çocukları ve bence Dünya‘nın ÅŸu halini görmediÄŸine çokca sevinmesi gereken “DoÄŸuÅŸtan Görme Özürlü” aslında dış Dünya‘daki bir çok insandan daha özürsüz o güzelim Buse geldi-Oysaki ne kadar güzeldi, sarı saçları, kendine has doÄŸallıyla dışardaki çoÄŸu kadından çok daha bakımlı teni, tahmin etsek, “tabi zordur…” desek bile, ÅŸu an için hiç bilemeyeceÄŸimiz kendi karanlık dünyasının en büyük kahramanı olmuÅŸ tertemiz kalbi, ve bunca güzelliÄŸinden ötürü “Çok güzelsin…” dediÄŸimde kendine aynalarda baksa dahi beÄŸenmeyen esasında güzel olan kadınlara nispet yaparcasına inanarak sevinen ve gülümseyen neÅŸelenmiş yüzü ne kadar güzeldi-… Geldi de… Geldi… Bu sefer sitem ettim… Hiç kimsenin suçu deÄŸildi bu?… Sadece garip bir ÅŸekilde içinde yaÅŸamak zorunda olduÄŸumuz hayatın, ve o hayata yön vermiÅŸ vakti zamanındaki ÅŸimdikilerin lafıyla ataların, iÅŸiydi bu, Dünya‘nın iÅŸiydi… Öyle olmalıydı!.. DoÄŸduÄŸu zamandan itibaren kimse “Erkekler salondayken  salona girme!” diye gereksiz bir uyarıda bulunan anne eleÅŸtirisine maruz kalmak istemezdi,anne de öncesinde o ÅŸekilde görmek istemezdi, her yanlış yaptığı sırada aslında komik bir ÅŸey olmadığını bilmeyen bir çevrenin içinde kaç kiÅŸi yaÅŸayabilmiÅŸ ya da kaç kiÅŸi kuru ekmeÄŸe maruz kalmış insanların arasında utanmadan, kendi yiyeceÄŸini bile paylaÅŸmadan elindeki çilingir sofrasının lezzetine bakmıştı,bununla da pis bir ÅŸekilde gurur duymuÅŸtu?.. Vakti zamanında ellerini güvenerek tuttuÄŸum,uÄŸruna “Kutu Kutu Peennseee“ler yaptığım o güzel temiz çocukları, ÅŸimdilerde kör eden, sokaklarda yaÅŸamalarına sebep oldurtan, ve zorla bir yarışa sürükleyen o rengarenk içine kapanmış,basıklaÅŸmış, kürenin suçuydu bunların hepsi… Hepsi bu Dünya üzerinde bir şekilde yaÅŸamış atalarımızın eski suçlarından doÄŸuyordu, iyisi ya kötüsü herkese göre deÄŸiÅŸirken, aslında bizi yönlendiren ve sitemde duyduÄŸum tek ÅŸey ise, buydu… GeçmiÅŸi unutmamalıydık, onu iyi tanımalıydık… Ama geçmiÅŸte baÅŸkaları tarafından yapılmış o kötü suçların serseri kurÅŸununa biz dahil kimse maruz kalmamalıydı… Dünya bir poligon deÄŸildi ve kimse atadan kalmış bu suçlu kurÅŸunlarını hiç bir ÅŸey düşünmeden saÄŸa sola atmamalıydı…